சுனிலின் பந்தயம் - பாகம் - 2

கவுதமி மற்றும் சுனில் எப்போதுமே பெட் கட்டி இருக்கிறார்கள், வைத்திருக்கிறார்கள், கவுதமி தான் பெரும்பாலும் வெற்றி பெறுவாள். அவள் எப்பொழுதும் இருந்ததைப் போலவே அவள் நம்பிக்கையுடன் இருக்கிறாள், அவள் சுனிலுக்கு "அதையம் பார்ப்போம்" என்று பதிலளித்து அவனை தள்ளி விலக்குகிறாள்.

உன்னோட ரப்பர் பேண்டுகள் மற்றும் கிளிப்கள் அனைத்தையும் எடுத்து பக்கத்து வீட்டு பிரியாவுக்கு கொடுக்கட்டுமா என்று சுனில் அவளிடம் கேட்கிறான், அவளுக்கு எப்படியிருந்தாலும் பல வருடங்களாக ரப்பர் பேண்டுகள் மற்றும் கிளிப்கள் தேவையில்லை என்பதால், கவுதமி தன் நாக்கைக் துருத்திக் காட்டுகிறாள், அவன் சொன்னதை கண்டு கொள்ளவில்லை.

கவுதமி தனது டிரஸ்ஸிங் டேபிளுக்குச் சென்று, தனது முடியை கொண்டை போட்டு இருந்த கிளிப்பை அழுத்தி அவளுடைய கொண்டையை அவிழ்த்து விடுகிறாள், அது லேயர் லேயராக சுருண்டு விழுந்து அதன் நீளத்தை தன்னைத் தானே வெளிப்படுத்துகிறது, அவள் அதை அவளுக்கு பிடித்த பிளாஸ்டிக் கருப்பு சீப்புடன், அவளுடைய தலை முடியை மார்பு நீளத்தில் பிடித்துக் கொண்டு அவள் தலை முடியின் கீழ் பகுதியை சீவுகிறாள். 

அவள் முதுகு பளபளக்க, அவள் தலை முடியை சீவுகிறாள், காதுகளுக்கு பின்னால் மெதுவாக சீவி, அவளுடைய தலை முடியை வலது பக்கமாக சிறிது பிரிக்கிறாள். அவள் தலை முடியை நெற்றியில் வகிடு எடுத்து, அவள் கூந்தலின் ஒரு பகுதியை அவளது காதுகளுக்கு மேல் அடைத்து, மீதமுள்ள தலை முடியின் ஒரு பகுதியை சுதந்திரமாக விட்டு விட்டு, அதை ஒரு அழகான போனி டெயிலாக போடுகிறாள்.

அதை ரசித்து பார்த்துக் கொண்டு இருந்த சுனில்"நினைவில் வைத்துக் கொள், இந்த ஆண்டில் நீ இதைச் செய்வது கடைசி முறையாக இருக்கலாம்" என்று சுனில் அவளிடம் சொன்னான். கவுதமி தன் கைகளால் சைகை செய்தாள் "அப்படியெல்லாம் நடக்கப் போவதில்லை" என்று சொல்லி விட்டு பின் முகத்தையும் கைகளையும் கழுவ பாத்ரூமுக்கு செல்கிறாள். அவள் வெளியே வரும் போது அவள் நெற்றியின் அருகிலுள்ள கூந்தல் ஈரமாக இருக்கிறது,

அவர்களுடைய அம்மா சாப்பாடு தயார் என்று இருவரையும் கூப்பிட, அனைவரும் மதிய உணவுக்கு உட்கார, கவுதமி முதலில் மேசைக்கு விரைந்து வந்து தனது தந்தையின் அருகில் அமர்ந்தாள், அதனால் அவள் விருந்தினரை எதிர் கொள்ளவோ அல்லது அவனருகோ உட்கார வேண்டியதில்லை. 

"நாளை இந்த மேஜையில் என் அக்கா கவுதமி மொழு மொழு மொட்டை தலையுடன் அமர்ந்திருப்பாள், அவளுடைய தலை முடி விளையாடுவதற்கு என் கைகளில் இருக்கும்" என்று அவள் காதில் கிசு கிசுத்தபடி சுனில் வந்து உட்காருகிறான்.

அவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள் என்று அவர்களின் தந்தை கேட்கிறார், இருவரும் "ஒன்றுமில்லை" என்று கூறுகிறார்கள், சுனில் கவுதமிக்கு அருகில் உட்காருகிறான்.

அப்பா அவர்களிடம் பேசுவது பள்ளி மற்றும் பிற வழக்கமான விஷயங்களைப் பற்றி கேட்பது மட்டும் தான். மேலும் அவர் சொல்வதை அவர்கள் பாதி கேட்டு பதிலளிப்பார்கள். அவர் அவர்களின் பள்ளியைப் பற்றி கேட்கிறார், கவுதமி விரைவாக பதிலளிப்பாள், கவுதமி பெரும்பாலான நேரங்களில் வகுப்பில் முதல் மார்க் எடுப்பவள். அவர்களின் தந்தை சுனிலை பேச அனுமதிக்கவில்லை,

"குடும்பத்தில் ஒரு குழந்தை மட்டுமே நல்லா படிக்கும், மற்ற பிள்ளை ஒவ்வொரு பரிட்சையிலும் தோல்வியடையும் என்று எனக்கு ஏதாவது சாபம் இருக்கிறதா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை?" விருந்தினருக்கு முன்பாக அவரது தந்தை சுனிலை மட்டம் தட்ட, சுனில் தலை குனிய, கவுதமி சுனிலின் அருகே அவள் முகத்தை கொண்டு வந்து அவள் நாக்கை வெளியே காட்டி சிரித்தாள்.

சுனில் தனது முகத்தை உயர்த்தி நேராக புன்னகைத்து விருந்தினரை பார்த்து, "மாமா, நீங்கள் பஸ் அல்லது ரயிலில் வந்திருக்கிறீர்களா" என்று கேட்க, அவரும் "ரயில் மூலம்," அதனால் தான் நான் அவசரப்படுகிறேன்,  4 மணிக்கு திரும்பி செல்லவேண்டும், கடைசி ரயிலுக்கு அரை மணி நேரம் தான் இருக்கிறது என்று சொன்னார். கவுதமி அதைக் கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்தாள்.

கவுதமிக்கு தனது தட்டில் எஞ்சிய உணவை இப்போது சாப்பிட முடியவில்லை, அவள் மிகவும் பதட்டமாகவும் குழப்பமாகவும் உணர்கிறாள். கண்களைத் துடைக்காமல் சுனில் அவளை நேராகப் பார்க்கிறான். கவுதமி மேசையிலிருந்து எழுந்திருக்கும் முன் ஒரு புன்னகையை கூட அவளால் உருவாக்க அவளால் முடியவில்லை. 

அவள் ஏற்கனவே தலையில் மொட்டையை உணர்கிறாள். அவள் கையை தட்டில் இருந்து விலக்கிக் கொண்டு, வாந்தி எடுக்க வேண்டும் என்று பாசாங்கு செய்து வாஷ் பேஷினுக்கு ஓடுகிறாள்.  வீட்டிற்கு திரும்பும் வழியில் தான் நிறைய தர்பூசணிகள் சாப்பிட்டதாகவும், அதனால் தான் அவளால் இப்போது சாப்பிட முடியவில்லை என்றும் சொல்ல, அவர்கள் அனைவரும் இதை கேட்டு சிரிக்கிறார்கள். சுனில் கவுதமியை பற்றி சந்தேகிக்காமல் இருக்க அதைச் சொன்னான். மேஜையில் இருந்த அனைவரும் தங்கள் உணவை முடித்துக் கொள்கிறார்கள்,

சுனில் இப்போது அறைக்குள் நடந்து செல்கிறான், படுக்கையில் அமர்ந்திருக்கும் தன் அக்காவை  பார்த்து “என் கைகள் ஈரமாக இருக்கின்றன, நான் அதை உன் தலை முடியில் துடைக்கலாமா” என்று நக்கல் செய்ய கோபமாக அவனைப் பார்க்கிறாள், அவளுடைய கண்கள் ஏற்கனவே கண்ணீரை உருவாக்கியுள்ளன, அவை எந்த நேரத்திலும் உருண்டு விழக்கூடும், அவள் அழுகிறாள், 

சுனில்  “ச்சில்,ச்சில்,” என்று சொல்ல, கவுதமி சுனிலிடம், “அவர் சீக்கிரம் புறப்படுவார் என்பது உனக்குத் தெரியுமா?” என்று கேட்க, சுனில் பதிலளிக்கவில்லை. கவுதமி கோபமாக முகத்தை வைக்க, சுனில் அவள் அருகில் சென்று அவன் கையை அவள் தலை முடியின் மேல் வைக்க, கவுதமி அவனைத் தள்ளி விட, அவளது தலை முடியை மெதுவாகத் தொட்டு விட்டு, அவன் சிரித்துக் கொண்டு விருந்தினரின் பைகளை எடுத்துக் கொண்டு செல்கிறான்.

விருந்தினர்  இருவரின் அறைக்குள் வர, கவுதமி எழுந்து ஒரு போலி புன்னகையுடன் இருக்க, விருந்தினர் வீட்டை விட்டு வெளியேறுவது கவுதமியின் தலையில் இருக்கும் கத்தி போன்றது, அதனால் கவுதமி ஒரு நாடகத்தை நடத்த முயல, விருந்தினர் தன் குடும்பத்துடன் நன்றாகப் பழகுவதற்கு இது ஒரு நல்லவாய்ப்பு, அதனால் இன்று ஒரு நாள் மட்டும் இருந்து விட்டு நாளை போகலாம் என்று சொல்ல,  கவுதமியின் இந்த விளையாட்டில் சுனில் கோபமாக, ஆனால் விருந்தினர் அவனுக்கு சில அவசர வேலைகள் இருப்பதால் இருக்க மறுக்கிறான். உடனே கிளம்ப வேண்டும் என்று சொல்ல, இது சுனிலின் முகத்தில் புன்னகையை மீண்டும் கொண்டு  வருகிறது.

சுனில் தனது அக்காவை தன் பக்கமாக இழுத்து அவள் காதுகளில் “அது நடக்க தான் போகிறது,  உன் தலை முடியை மொட்டையடிக்கப் போகிறேன், அதைப் பற்றி எந்த சந்தேகமும் இல்லை, நீ அதைத் தவிர்க்க எவ்வளவு முயற்சி செய்தாலும் சரி” என்று சொன்னான். 

அவளுக்கு வார்த்தைகள் வரவே இல்லை. கவுதமி கண்ணாடியில் தன்னைப் பார்த்து, தலையை மொட்டையடிப்பதில் இருந்து தப்பிக்க இன்னும் ஒரு கடைசி வழி இருக்கிறது என்று நினைக்கிறாள், அவள் தன்னுடைய நீண்ட கூந்தலை இழப்பதை அவளால் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாது, இது பல வருடங்களாக ஆசையாக வளர்த்த முடி. அவள் அதை ஒரு அங்குலம் கூட குறைக்கவில்லை, மற்றவர்களின் முன்னால் தன்னை மொட்டையடித்துக் கொள்வதை அவளால் பார்க்க முடியாது.

விருந்தினர் வீட்டை விட்டு வெளியேற, தந்தை அவருடன் ரயில்வே ஸ்டேஷன் செல்ல, கவுதமி இப்போது பந்தயத்தை மதிக்க வேண்டும். அவளுடைய தம்பியே அவளுடைய அழகுக்கு வில்லனாக மாறிவிட்டான்.  அவன் அவளது விலை மதிப்பற்ற கூந்தல்களைக் மொட்டையடிக்கப் போகிறான். அவள் பதற்றத்துடன் அவனைப் பார்க்கிறாள், அவன் சொல்கிறான்.  “நீ எவ்வளவு வேகமாக பந்தயத்தை ஏற்றுக் கொண்டீர்கள்? நீ என்னை மொட்டையடித்து பார்க்க விரும்பின” என்று சுனில் சொல்ல, கவுதமி அவனை நெருங்கிச் சென்றாள், அவள் பதட்டமாக இருக்கிறாள், 

அவள் தொண்டையில் உள்ள உணர்வு அவளை சத்தமாக பேச விடவில்லை “நான் அப்படி உன்னை மொட்டை அடிக்க விரும்பவில்லை, ஆனால் எனக்காக உன் மனதை மாற்ற முடியுமா என்று கேட்க, ”சுனில் அவள் கையை எடுத்து, தலைக்கு பின்னால் வைத்து, தலை முடியை மெதுவாக தேய்த்து, “நான் உனக்காக இதைச் செய்வேன், ஆனால் நீ எனக்காக விட்டுக் கொடுக்கமாட்டாய்? நான் தோற்று இருந்தால் நீ ஒரு போதும் எனக்கு விட்டுக் கொடுக்கமாட்ட?  அதனால், பந்தயப் படி நடக்க வேண்டும் என்று சுனில் சொல்கிறான். 

============================================================================================= மொட்டையா? கட்டிங்கா என்று அடுத்த பாகத்தில் பார்க்கலாமா? அடுத்த பாகம் வியாழன் இரவு வரும். அதற்குள் கதையின் போக்கு எப்படி இருக்கும் என்று சொல்லுங்கள் நண்பர்களே!