சங்கீதா இன்னும் தயங்கி கொண்டே நிற்க, குமார் சங்கீதாவின் கையை பிடித்து அங்கு போடப்பட்டு இருந்த ஸ்டூலில் உட்கார வைத்தான். சங்கீதாவின் உடம்பில் உயிர் இல்லை என்பது போல இயந்திரத்தனமாக ஸ்டூலில் உட்கார, குமார் வெள்ளைத் துணியை சங்கீதாவின் மேல் போர்த்தி கழுத்தில் சுற்றிக் கட்டினான்.
அப்போது சங்கீதாவின் உடல் சிலிர்த்தது. குமாரின் உடலும் பதட்டத்தில் நடுங்கி கொண்டு இருந்தது. சங்கீதாவின் மென்மையான கூந்தலில் குமார் கையை ஓட்டியபோது அவனது நெஞ்சு உற்சாகத்தில் நடுங்க ஆரம்பித்தது. அவனால் தலையை நேராக வைத்துக் கொள்ள முடியாத அளவிற்கு ஒரு பதட்டமான மன நிலை அவனுக்கு ஏற்பட்டது. இத்தனை நாள் கனவு கண்டது நிஜத்தில் கிடைத்தவுடன் எல்லாம் மறந்துவிட்டான். சற்று முன் நடந்ததை மறந்துவிட்டான்.
குமார் இதுவரை கம்ப்யூட்டரில் பார்த்த மாடல்களில் ஒருத்தி தன் முன் அமர்ந்திருப்பது போலவும், அவளை வைத்து என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்றும் இப்போது உணர ஆரம்பித்தான். சங்கீதாவின் தலைமுடியில் வெறித்தனமாக தனது கைகளை நுழைத்து விளையாட ஆரம்பித்தான். முதலில் சங்கீதாவின் ஜடையில் இரண்டு கைகளாலும் குலுக்கி இரண்டு கைகளாலும் அழுத்தி கடைசியில் மூக்கை நுழைத்து அந்த வாசம் முகர்ந்து பார்க்க ஆரம்பித்தான்.
குமார் ஏன் இப்படி செய்கிறான் என்று சங்கீதாவால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. ஆனால் இப்போது குமார் விரும்பியது கிடைக்கும் வரை, அவனது ஆசை தீரும் வரை அவன் விளையாடட்டும் என்று சங்கீதா அமைதியாக இருந்தாள். குமார் விரும்பியது கிடைக்கும் வரை அவனது உள்மனம் சரியாகாது. அவனை இயல்பு வாழ்க்கைக்கு கொண்டு வர, அவன் விரும்பியதை கொடுக்க வேண்டும். அப்படி கிடைக்கவில்லை என்றால் குமார் அந்த இருண்ட கற்பனை உலகில் மூழ்கி விடுவான். அதனால் சங்கீதா அமைதியாக இருந்தாள்.
தன்னை முழுவதுமாக குமாரின் கைகளில் விட்டுவிட்டாள். குமார் சங்கீதாவின் தலை முடியில் விளையாட, அவள் இறுக்கமாக பின்னி இருந்த ஜடை தளர்ந்து போய்விட்டது. அதனால் குமார் இறுக்கமாக கட்டி இருந்த ரப்பர் பேண்ட்டை கழட்டி விட்டான். சங்கீதாவின் அடர்த்தியான வெல்வெட் போன்ற மென்மையான கறுப்பு முடி சங்கீதாவின் உடல் முழுவதையும் மறைத்து தரையில் தொங்கியது. குமார் இரண்டு கைகளாலும் அந்த அடர்த்தியான முடியை கைகளில் தடவி விளையாடுகிறான். குமார் ஆசை தீர சிறிது நேரம் விளையாடி விட்டு முடியை வெட்டுவான் என்று சங்கீதா நினைத்தாள் .
குமாரின் எண்ணமோ வேறு மாதிரியாக இருந்தது. அவனுக்கு கிடைத்து இருப்பது அறிய வாய்ப்பு. அது இனிமேல் கிடைக்குமா என்று தெரியாது. அதனால் சங்கீதாவின் முடியை இன்று ஆசை தீர அனுபவித்து கொள்ள முடிவு செய்தான். சங்கீதாவின் தலைமுடியை வெட்டுவதற்கு முன் தன் கைகளால் ஷாம்பு போட்டு விட ஆசைப்பட்டான் குமார். அதுமட்டுமில்லாமல், அந்த நீளமான அடர்த்தியான முடியை கற்பனை செய்துகொண்டு பாத்ரூமில் மணிக் கணக்கில் தன் தம்பியுடன் விளையாடி கொண்டு இருந்ததை நினைத்த குமார், இன்று அதை நிஜத்தில் செய்து பார்த்து விட முடிவு செய்து மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தான், குமாரின் அந்த கற்பனைகள் வெளியே வர, சங்கீதா ஒரு பெண்ணாக மட்டுமே அவன் நினைவில் இருக்க, கற்பனை என்பது ஒரு மனிதனின் மனதை நிரப்பிவிட்டால், அதற்கு மேல் அவனுக்கு சுய அறிவு என்பது இல்லை.
குமாரின் கற்பனையும் அப்படித் தான் நிறைவேறியது. ஆனால், அதனால் சங்கீதா பட வேண்டிய வேதனைக்கு சங்கீதாவே பொறுப்பு என்பதை போல குமார் அவன் மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டான். சங்கீதா குமாருடன் நேரம் செலவிடாமல், அவனை தனிமையில் தள்ளியதின் விளைவு, இன்று குமாரின் கற்பனை அளவு மீறி சென்று விட்டது? குமார் இன்று எதையும் விட்டு வைக்க மாட்டான், தன் ஆழ்மனதின் ஆசைகள் அனைத்தையும் நிறைவேற்றுவான் என்று சங்கீதா மனதுக்குள் நினைத்தாலும், ஒரு பக்கம் அவனுடைய எல்லா ஆசைகளும் இன்றே தீர வேண்டும் என்றும் நினைத்தாள்.
அதனால், குமாரின் நடத்தையை அவள் கண்டு கொள்ளவில்லை. குமார் இவ்வளவு நேரம் தன் தலைமுடியில் விளையாடுவான் என்று சங்கீதா எதிர்பார்க்கவில்லை. குமாரின் அறையில் ஒரு குளியலறை இருந்தது, அது மிகச் சிறியதாக இருந்தாலும், ஆனால் ஒருவருக்கு போதுமானது. குமார் இப்போது சங்கீதாவின் நீண்ட கூந்தலை நன்றாக முறுக்கி வலது கையில் பிடித்துக் கொண்டு சங்கீதாவிடம் ‘பாத்ரூம் போ’ என்றான். சங்கீதா இப்போது அதிர்ந்தாள்.
இப்போது என்ன செய்வது? அவளுடைய தலைமுடி ஒரு பெரிய கொண்டையாக போட்டு, மீதம் இருந்த முடிகள் குமாரின் கையில் இறுக்கமாகப் பிடிக்கப்பட்டு இருக்க, சங்கீதாவால் தன் கழுத்தை அசைக்கக்கூட முடியவில்லை. சங்கீதா முரண்டு பிடித்து கத்தினால், பிரச்சனை வேறு மாதிரி ஆகிவிடும். அக்கம்பக்கத்தில் விஷயம் பூதாகாரமாகி விடும். அதனால் சங்கீதாவிற்கு குமார் சொல்வதை கேட்பதை தவிர வேறு வழியில்லை.
சங்கீதா தயங்கி கொண்டு இருக்க, குமார் இருக்கமாக பிடித்து இருந்த முடியை இன்னும் இழுத்து பிடிக்க, சங்கீதாவால் அதற்கு மேல் நிற்கக்கூட முடியவில்லை. குமார் அவளின் தலை முடியை இருக்கமாக பிடித்து இழுக்க சங்கீதாவின் தலை தானாக திரும்பியது. சங்கீதாவால் நீண்ட நேரம் நிற்க முடியவில்லை. தலையைத் திருப்பி தரையில் அமர்ந்தாள். சங்கீதா வலி தாங்காமல் அழுதாள். அப்படியே சங்கீதாவை பாத்ரூமுக்குள் இழுத்து சென்றான்.
சங்கீதா அழுவதை பார்த்த குமாரின் நெஞ்சத்துடிப்பு, அவள் அழும்போது இன்னும் அதிகரித்தது போல் தோன்றியது. இதைத்தான் அவன் விரும்பினான். இன்று அவன் ஆசைகள் எதையும் விட்டு வைக்க மாட்டான். குமார் முடியின் கட்டை விடுவித்து ஒரேயடியாக ஜடையை பிரித்து விட்டான். பின் பேண்ட்டை கழற்றி அந்த அடர்த்தியான கருங்கூந்தலில் தன் நிமிர்ந்து நின்ற கொடி கம்பத்தை மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் சங்கீதாவின் பட்டுபோன்ற மென்மையான கூந்தலில் மெல்ல தேய்க்க ஆரம்பித்தான்.
ஆறரை அங்குல நீளமுள்ள அந்த சிறு கம்பில் மெல்ல மெல்ல சில முடிகளை முறுக்கி சங்கீதாவின் அடர்ந்த முடியை வருடினான். குமாருக்கு முடி மேல் இவ்வளவு பைத்தியம் எப்படி பிடித்தது என்று தெரியவில்லை. குமார் அவளுடைய நீண்ட முடிகளை தனது இடுப்பைச் சுற்றி, அனைத்தையும் மறைத்தார். சங்கீதா ஒன்றும் செய்யாமல் குமாரின் முன் தலை குனிந்து வலியை அமைதியாக ஏற்றுக் கொண்டாள்.
சங்கீதாவின் கழுத்தில் வெள்ளைத் துணி இன்னும் கட்டப்பட்டிருந்தது. குமார் முடியை விடுவித்து விளையாட்டில் ஈடுபட்டான். குமார் சில நிமிடங்களில் அமைதி அடைந்தாலும், சங்கீதா இன்று அதை ஏற்கத் தயாராக இருப்பதாக உணர்ந்தாள். சங்கீதாவிற்கு தன்னுடைய முடியை முழுவதுமாக வெட்டுவது இனி கடினமான விஷயமாக இல்லை. இப்போதைக்கு இந்த இக்கட்டான சூழ்நிலையில் இருந்து விடைபெறுவது நல்லது என்று தான் நினைத்தாள். குமார் விரும்பியதை அவன் செய்யட்டும், அது எதுவாக இருந்தாலும் பரவாயில்லை என்று நினைத்தாள்.
சங்கீதாவிற்கு நேரம் போனதே தெரியவில்லை. தலை குனிந்து அமர்ந்து இருந்தாள். அவள் கண்களில் நீர் வழிந்தது. ஆனால் சங்கீதாவின் துயரங்கள் அதோடு முடிவு அடையவில்லை. குமார் அவளை மீண்டும் எழுப்பி நிற்க வைத்து விட்டு, பின் தன் சட்டையை கழற்றிவிட்டு சங்கீதாவின் தலைமுடியை முஷ்டியால் இறுக்கி பிடித்து இழுத்து கொண்டு பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்து பாத்ரூம் கதவை உள்ளிருந்து மூடினான்.
அடுத்து சங்கீதாவை டாய்லெட் க்ளோசெட்டில் உட்கார வைத்து, அந்த போர்த்தி இருந்த வெள்ளை துணியை உருவி விட்டு, தண்ணீரை திறந்து, ஒரு பெரிய பக்கெட்டில் பிடித்தவன், அதை அப்படியே சங்கீதாவின் தலையில் மொத்தமாக ஊற்றினான். அவள் மொத்தமாக ஒரே நொடியில் நனைய, அவளது முடி மொத்தமும் தண்ணீரால் நனைந்து இருந்தது. குமார் சங்கீதாவின் முடியை ஷாம்பு போட்டு அலசினான். அவள் அவன் செய்வதையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
சங்கீதாவின் சிறு வயதில் அவளுடைய அம்மா தான் அவளது முடியை அலசி விடுவாள். அதன் பின் நீண்ட நாள் கழித்து குமார் இப்போது அவளுடைய முடியை அலசி விடுவதை அனுபவித்தாள். சங்கீதாவின் ஆடை முழுவதும் மொத்தமாக நனைந்து அவளுடைய உடைகள் அவளுடன் ஒட்டிக் கொண்டு அவளுடைய அழகை அப்பட்டமாக காட்டியது.
உங்க சுடி ஈரமாக இருக்கு... அதை எடுத்துட்டு உட்காருங்க என்று குமார் சொல்ல, சங்கீதா அவனை முறைத்தாள். ஆனால் அவன் அதை கண்டு கொள்ளாமல், அவளுடைய ஆடையை எடுத்து பாத்ரூமில் இருந்த ஸ்டாண்டில் தூக்கி போட்டான். இப்போது சங்கீதா வெட்ட வெளிச்சமாக இருக்க, அவளது அடர்த்தியான முடி மட்டும் அவளது செந்நிற மேனியை போர்த்திக் கொண்டு இருந்தது.
குமார் இதுவரை காணாத அழகை கண்டதும், தன் நிலை மறந்த குமார் சங்கீதாவின் அழகை ரசித்து பார்த்தான். பின் அவளது அடர்த்தியான முடியை பிடித்து விளையாடியவன், அப்படியே கொஞ்சம் எல்லை மீறி விளையாட, சங்கீதா அதை எதிர்க்கவும் முடியாமல், அனுபவிக்கவும் முடியாமல், இரு தலை கொல்லி எறும்பாக தவித்தாள்.
இரண்டு மணி நேரம் கழித்து பாத்ரூம் கதவு திறந்தபோது, சங்கீதாவின் உடலில் வலிமை இல்லை. சங்கீதாவின் தலைமுடி அவளது நிராயுதமான உடலை மறைத்து இருக்க குமார் சங்கீதாவின் மீது மீண்டும் ஒரு முறை தண்ணீரை ஊற்றி நனைத்து அவள் முடியை ரசிக்க ஆரம்பித்தான். அதன் பிறகு குமார் சங்கீதாவின் ஈரமான தலைமுடியை அவள் மேலேயே போர்த்தி விட்டு நீண்ட கூந்தலை கட்டி பிடித்துக் கொண்டான்.
தலைமுடியின் மீதான ஆர்வத்தில் இருவரும் பூரண திருப்தி அடைந்து இருந்தனர். ஆனால் சங்கீதா வேறு ஒரு உலகத்தில் இருந்தாள்
. அவளுடைய கற்பனை இப்பொழுது இன்னும் எல்லை மீறி போய் இருந்தது. சங்கீதா இப்போது தன் இடுப்பை உயர்த்தி தன் மகனின் குச்சியை எடுக்க முயல, குமார் சற்றும் தாமதிக்காமல் சங்கீதாவை பிடித்து உடலை முன்னோக்கி சாய்த்து அவளுடைய முதுகில் படர்ந்து கிடந்த முடியின் படுத்து அவளை பின்னால் இருந்து குதிரை ஒட்டினான். சில நிமிட ஆட்டத்திற்கு பிறகு குமார் ஓய்ந்து போய் படுத்தான். இப்பொது குமாரின் உடம்பிலும் சக்தி எல்லாம் வழிந்து போய் இருந்தது.
