Monday 21 October 2024
அரவிந்த் குழந்தையாக இருந்தபோது பலமுறை அவளுடைய தலைமுடியை பிடித்து விளையாடியிருக்கிறான். இப்போது அவன் சற்று வளர்ந்த குழந்தை அவ்வளவுதான் என தோன்றியது. நீண்ட சிந்தனைக்கு பிறகு அவனிடம் தன்னுடைய முடியை கொடுப்பது என முடிவுக்கு வந்தாள். அரவிந்த் மாலை பள்ளி முடிந்து வீட்டிற்கு வந்ததும் அவனை அழைத்து பேசினாள்.
புவனா: அரவிந்த்… இன்னைக்கு ஸ்கூல்-ல எப்படி போச்சு?
அரவிந்த்: நல்லா போச்சு… புதுசா ஒரு சார் வந்திருக்கார். நல்லா போர் அடிக்காம பாடம் சொல்லி கொடுக்கிறார்.
புவனா: உன்கிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்லணும்.
அரவிந்த்: சொல்லுங்கம்மா….
புவனா: நீ அம்மாகிட்ட ஒரு விஷயம் கேட்ட.. ஞாபகம் இருக்கா?
அரவிந்த்: உங்களோட தலைமுடியை தொட்டுப்பார்க்கணும்னு கேட்டேன்-ல.. அதுவா?
புவனா: ஆமா…
அரவிந்த்: சொல்லுங்க…
புவனா: நான் என்னோட தலைமுடியை உன்கிட்ட கொடுக்க சம்மதிக்கிறேன். ஆனா இந்த விஷயம் ரகசியமா இருக்கணும்… வெளிய யாருக்கும் தெரியக் கூடாது.
அரவிந்த்: ரொம்ப தாங்க்ஸ் ம்மா… கண்டிப்பா நா யாருக்கும் சொல்லமாட்டேன்.
புவனா: அப்பாவுக்குகூட தெரியக்கூடாது.
அரவிந்த்: சரிம்மா….
புவனா: நீ அம்மாகிட்ட எப்போவுமே உண்மையை மட்டும் பேசுறங்கிற நம்பிக்கையில நான் என்னோட முடியை உன்கிட்ட கொடுக்கிறேன். நீ என்கிட்ட பொய் சொல்லவே கூடாது.
அரவிந்த்: கண்டிப்பா பொய் சொல்ல மாட்டேன்.
புவனா: ஆனா.. எனக்கு கொஞ்சம் தயக்கமா இருக்குடா…
அரவிந்த்: பயப்படாதீங்கம்மா….
புவனா: பயம் இல்லடா… கூச்சம்…
அரவிந்த்: சரி… நா ஒரு யோசனை சொல்லுறேன்…
புவனா: என்ன சொல்லு…
அரவிந்த்: இன்னையில இருந்து உங்களுக்கு நான் தலை சீவி விடுறேன்… எனக்கு அவ்வளவா உங்களை மாதிரி தலை சீவி ஜடை பின்னி விட தெரியாது…. நீங்க கொஞ்சம் எனக்கு சொல்லி கொடுங்க… பாதி ஜடையை நீங்க பின்னி முடிச்சதும் மீதி ஜடையை நான் பின்னிவிடுறேன்.
புவனா: அதுவும் நல்ல யோசனை தான்.
அரவிந்த்: அதே மாதிரி… உங்களோட ஜடையை எப்போவுமே நான் தான் அவிழ்த்து விடனும்… கொஞ்ச நாள் உங்களுக்கு இது பழகிடும்… அப்புறமா நானே உங்களோட தலைமுடிக்கு எண்ணை தடவி விடுறேன்….
புவனா: பரவாயில்லயே… நல்ல யோசனை சொல்லுற…
அரவிந்த்: எப்படியும் உங்களோட தலைமுடியை தொடணும் ஆசைதான். இப்போ ஆரம்பிக்கலாமா?
புவனா: இப்போவே-வா… ?
அரவிந்த்: வழக்கமா சாயங்காலம் நான் வந்ததுக்கு அப்புறமா தலைவாரி ஜடை பின்ணுவீங்களே… அதான் கேட்டேன்…
புவனா: ஆமா.. சரி.. நீ என்னோட சீப்பை எடுத்துட்டு வா…
அரவிந்த்: சரிம்மா…. இதோ வாரேன்.
(அரவிந்த் உள்ளே சென்று கண்ணாடியின் அருகில் இருந்த சீப்பை எடுத்து வந்தான்.)
அரவிந்த்: இந்தாங்கம்மா…
புவனா: முதல்ல என்னோட முடியை எப்படி சீவி ஜடை பின்ணுறேன்-னு கவனி…
அரவிந்த்: மறந்துட்டீங்களா… முதல்ல உங்களோட ஜடையை அவிழ்க்கனும்… அது இப்போ என்னோட வேலை.
புவனா: ஆமா கண்ணா.. மறந்துட்டேன். (ஜடையை எடுத்து முன்னால் போட்டுக்கொண்டே..) சரி இந்தா நீயே என்னோட ஜடையை அவிழ்த்துவிடு…
அரவிந்த்: முதல்ல இப்படி உட்காருங்க…
புவனா: சரி…
இவ்வளவுநேரம் அரவிந்துடன் பேசியதில் புவானாவின் மனதில் இருந்த கூச்சம் சற்று விலகியிருந்தது. மனத்தில் தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு, தன்னுடைய ஜடையை கையில் பிடித்துக் கொண்டே குனிந்து அருகில் இருந்த ஸ்டூல்-ல் அமர்ந்தாள். ஆவலுடன் நடந்து வந்த அரவிந்த் அப்படியே அவளுடைய பின்பக்கம் சென்றான். அரவிந்த் அவளுடைய தலை முடியை எப்படி தொட்டாலும் அமைதியாக இருக்க வேண்டும் என நினைத்துக் கொண்டே கண்களை மூடி அமர்ந்தாள். அரவிந்த் பல முறை ரசித்த அம்மாவின் தலை முடியை அவள் சம்மதத்துடன் தடவிப் பார்க்க தயாரானான். அரவிந்த் நேரடியாக புவானாவின் ஜடையை கழுத்தின் அருகே பிடித்தான். புவனா இதை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. சற்று கூச்சமான மற்றும் வித்யாசமான உணர்ச்சிகளை அனுபவித்தாள். புவனா முன்னால் எடுத்துப் போட்டிருந்த ஜடையை மெல்ல பின்புறமாக எடுத்தான். கண்களை மூடி அமர்ந்திருந்த புவனா, தன்னுடைய கைப்பிடிக்குள் இருந்த ஜடை மெல்ல கைகளில் இருந்து நழுவி, தோள்பட்டை வழியாக அரவிந்திடம் செல்வதை உணர்ந்தாள்.
சஹானா பற்றிய முன்கதை. அரவிந்த் வீட்டின் எதிர்வீட்டில் குடியிருக்கும் ஒரு அழகுப் பதுமை. 19 வயது, நல்ல சிவப்பு நிறம், அளவான உயரம். சற்றே மெல்லிய உடல்வாகு. தொடை வரை வளர்ந்த நீளமான தலைமுடி. அவளின் பின்னிய ஜடையை கையில் ஏந்தி பார்க்க பெண்களுக்கும் ஆசை வரும்.பழகியவர்களுடன் அளவாக பேசுவாள், அழகாக சிரிப்பாள். முன்பின் தெரியாதவர்களை நிமிர்ந்து கூட பார்க்கமாட்டாள். சஹானாவின் பெற்றோர் காதல் திருமணம் செய்து வீட்டை விட்டு வெளியேறியவர்கள். தாய் சமீரா மற்றும் தந்தை விஷ்ணுவின் ஒரே மகள். முக்காடு போடாத சஹானாவை வெளி உலகம் பார்த்தது இல்லை. அவளுடைய முக அழகை முழுவதுமாய் பார்த்தவர்களை விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம். தாயைப் போலவே உருவமும் உள்ளமும் கொண்டவள்.
புது வீடு வந்தபின் அவ்வப்போது புவனாவிடம் வந்து பேசுவாள். அரவிந்த் டியூசன் சென்ற பின் தான் வருவாள். சில சில நாட்களிலேயே நல்ல நெருக்கமானாள். அரவிந்த்தை பார்க்கையில் மெலிதாக புன்னகைப்பாள், ஆனால் உடனே அங்கிருந்து நகர்ந்து விடுவாள். எப்பொழுது வீட்டிலிருந்து வெளியே வந்தாலும் தலையை முக்காடிட்டு மறைத்துக் கொண்டு தான் வருவாள். அழகாக தெரிந்தாலும் முகத்தை முழுவதுமாக காட்டாமல் மறைந்து கொள்வதால் அரவிந்த் அவளை ஒரு பொருட்டாக நினைப்பது இல்லை.