ஒரு பியூட்டி பார்லரின் பால்கனியில் குழப்பமான சிந்தனையுடன் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தாள் அபிதா. உள்ளேயிருந்து ஜனனி அபிதாவின் எதிரில் வந்து நின்ற போது அபிதாவின் கண்கள் பிரகாசமாக விரிந்தது.  அபிதா கண்களில் கண்ணீருடன் ஏதோ சொல்ல முயன்றாள்,

"கடைசியாக எல்லா முடியையும் எடுத்து விட்டாயா?"

ஜனனியின் முகத்தில் ஒரு விசித்திரமான சிரிப்பு, கொஞ்சம் நகைச்சுவை, கொஞ்சம் கிண்டல், கொஞ்சம் அனுதாபமும் கலந்து இருந்தது. ஜனனி அபிதாவை அணைத்துக்கொண்டு, "கோபப்படாதே அபிதா" என்றாள்.

 

"நான் என் முடியை வெட்ட வேண்டிய அவசியம் ஏன் என்று உனக்குத் தெரியும்." என்ற ஜனனி அபிதாவின் அணைப்பிலிருந்து தன்னை வெளியே இழுத்துக்கொண்டு கிட்டத்தட்ட அழுதுகொண்டே சொன்னாள் ஜனனி. 

 

 நீ உன் முடியை மொட்டை அடித்தாலும், நீ அவ்வளவு அழகு! அத்தனை முடியையும் மொட்டை அடிக்க உனக்கு கொஞ்சம் கூட பயமில்லையா? என்று அபிதா ஜனனியை பார்த்து கேட்டாள்.

 

உண்மையில், அபிதா ஜனனியின் சிறந்த தோழி, அதனால் தான் அபிதாவை தன்னுடன் பார்லருக்கு அழைத்து வந்தாள். ஆனால் அபிதா ஜனனியின் இந்த முடிவுக்கு அவள் சம்மதிக்கவில்லை என்றாலும், அதற்கு மேல் பொறுக்க முடியாமல் வெளியே பால்கனியில் அமர்ந்து கொள்ள, பார்லர் பெண் ஜனனியின் அடர்ந்த கருப்பு முடியை பெரிய கத்தரிக்கோலால் வெட்டிக் கொண்டிருந்தாள். பார்லர் பெண் கூட இவ்வளவு அழகான முடியை அப்படி கட் பண்ண விரும்பாததால், நிஜமாவே மொட்டை போடணுமா? என்று கேட்டுக்கொண்டே இருந்தாள். அங்கிருந்த அனைவரும் ஜனனியை பல வழிகளில் சமாதானப்படுத்த முயன்றனர், ஆனால் ஜனனி பிடிவாதமாக இருந்தாள்.

 

ஜனனி அபிதாவின் கோபத்தை பொருட்படுத்தாமல், அவளுடைய மொட்டைத் தலையைத் தட்டிவிட்டு, “என் மண்டை ஓட்டின் அழகை பார்க்க உனக்கு இப்போது ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்து இருக்கிறது” என்றாள். என் தலை அழகாக இல்லையா? மொட்டையடித்த தலையுடன் கூட நான் அழகாக இருக்கிறேன், இல்லையா?என்று ஜனனி கேட்க, அபிதா கோபமாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு "பாசாங்கு செய்யாதே" என்றாள்.

 

அபிதாவை பார்த்து ஒரு சிரிப்புடன், ஜனனி பையில் இருந்து ஒரு வண்ணமயமான தாவணியை எடுத்து தலையில் சுற்றிக் கொண்டாள், பிறகு, "இந்த சிறப்பான நாளில் நான் உனக்கு க்ரில்டு சிக்கன் ட்ரீட்டாக தருகிறேன்" என்றாள். சொல்லிக்கொண்டே அபிதாவை ஒரு உணவகத்தை நோக்கி இழுத்து சென்றாள். பின் உணவை முடித்து விட்டு சாயங்காலம் திரும்பி வந்ததும், ஜனனி  குளியலறைக்குள் நுழைந்து குளித்தவள், மொட்டை தலையில் கை தட்டி சிறிது நேரம் மௌனமாக அழுதாள். அவளுடைய தலைமுடி அவளுக்கு மிகவும் பிடித்தது. ஆனால் அவள் தனது முடியை மொட்டை அடிக்கும் முடிவில் உறுதியாக இருந்தாள்.

 

 

ஜனனி குழந்தை பருவத்திலிருந்தே அழகாக இருப்பாள். நடுத்தர உயரம், நடுத்தர உடல்வாகு கொண்ட ஜனனி ஒரு பொம்மை போல அழகாக இருப்பாள். நல்ல சிகப்பு நிறம், கன்னங்களில் ரோஜா நிறம், அவளது இடுப்பைக் கடந்த சுருள் சுருளான கருமையான கூந்தல் அவளது முகத்தை அழகாக வடிவமைத்து இருந்தது. ஆனால் இந்த மயக்கும் வடிவமே அவள் வாழ்வில் ஏற்படும் அனைத்து பிரச்சனைகளுக்கும் காரணமாக இருந்தது. ஜனனியின் குடும்பம் கூட்டுக் குடும்பம் என்பதால் அனைவரும் ஒரே வீட்டில் வசித்தனர். ஜனனியின் தந்தை மிகவும் வயதானவர். ஜனனியின் தன் தந்தைக்கு வாழ்க்கையில் ஒரே ஒரு குறிக்கோள் இருப்பதாக நினைக்கிறாள், அது ஜனனிக்கு நல்ல இடத்தில் திருமணம் செய்து கொடுக்க வேண்டும் என்பது தான். அவள் எட்டாம் வகுப்பு படிக்கும் போது, பக்கத்து வீட்டை சேர்ந்த ஒரு பெண், காதல் திருமணம் செய்து கொண்டு வர, அன்றிலிருந்து ஜனனியின் அப்பாவின் மனதில் மகளின் திருமணம் பற்றிய எண்ணம் வந்து விட்டது.

 

அவர் பெண்ணை மிகவும் நேசித்தாலும், ஜனனி நிறைய கட்டுப்பாடுகளையும், நிபந்தனைகளையும் வைத்திருக்கிறார், ஆனால் இந்த கட்டுப்பாடுகளில் இருந்து ஜனனி வெளியே வருவது  சாத்தியமில்லை. அவளுடைய அண்ணன்கள் இருவரும் ஜனனியை மிகவும் நேசிக்கிறார்கள், இளம் ஆண்கள் யாராவது ஜனனியிடம்  பேசினால் அண்ணன்கள் இருவரும் சேர்ந்து அவனை விசாரிப்பார்கள்.

 

ஜனனியின் விஷயத்தில் அழகான பெண்களை அதிக நாட்கள் வீட்டில் வைத்திருக்க வேண்டியதில்லை என்பது அவளது மாமாவின் வாதம். என்ன ஒரு விசித்திரமான வாதம்!

 

அவளுடைய சொந்த ஊரில் இருக்கும் ஜனனியின் குடும்பத்தைப் பற்றிய இந்த எண்ணங்கள் அவளால் தாங்க முடியாதவை. அம்மாவும் அத்தையும் எப்படி இந்த கட்டுப்பாடுகளில்  இருக்கிறார்கள், ஆம் என்று சொல்லவும் இல்லை, இல்லை என்று சொல்லவும் இல்லை. ஜனனிக்கு அவளுடைய சின்ன அண்ணன் மட்டும் கொஞ்சம் ஆதரவு கொடுத்தாலும் பெற்றோரின் பயத்தால் அவனால் அதிகம் ஆதரவு கொடுக்க முடியவில்லை. ஜனனியின் எஸ்எஸ்எல்சி தேர்வுக்குப் பிறகு, அவளது தந்தை ஜனனியின் தாய்மாமன் மகனுடன் திருமணத்தை ஏற்பாடு செய்தார்.

 

ஜனனியின் கண்ணீரைப் பார்த்து அவளுடைய சின்ன அண்ணன் சிறு வயதில் கல்யாணம் பண்ண முயன்ற குற்றத்துக்காக போலீசில் புகார் கொடுக்க, கல்யாணம் நின்று இருக்காவிட்டால், இப்போது இந்தப் பல்கலைக் கழகத்தில் சேர்ந்திருக்க மாட்டாள். ஜனனியின் வாழ்வில் எத்தனை கனவுகள்! வீட்டில் இருக்கும் அம்மா, அத்தைகளின் வாழ்க்கையைப் பார்த்தால் அவளுக்கு வெறுத்து போய்விட்டது, எல்லோரையும் கவனிப்பது, குழந்தைகளை வளர்ப்பது என எல்லாவற்றிலும் அவர்களின் வாழ்க்கை ஒரு இயந்திரத்தனமாகவே போய்விட்டது.

 

ஆனால் ஜனனி அவருடைய வாழ்க்கையில் இன்னும் அதிகமாக  தெரிந்துகொள்ள, பார்க்க, கற்றுக்கொள்ள நிறைய இருக்கிறது. நிறைய படித்து நல்ல வேலையில் சேர வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறாள். நல்லா சம்பாதித்த பிறகு அவள் என்ன வேண்டுமானாலும் வாங்கலாம். மேலும் அவள் தன் குடும்பத்துடன் வெளிநாடு செல்ல விரும்புகிறாள். ஆனால் அவளுடைய மனதில்  மிகப்பெரிய விஷயம் தான்  சுதந்திரமாகவும், தன்னம்பிக்கையுடனும் இருக்க வேண்டும். இதற்காக அவள் கடினமாக படிக்க வேண்டும்.

 

ஜனனி பல்கலைக்கழகத்தில் சேர்ந்து கிட்டத்தட்ட ஐந்து மாதங்கள் ஆகிவிட்டது. கோடை விடுமுறை ஆரம்பித்து விட்டது, இப்போது மறுபடியும் வீட்டுக்குப் போகும் நேரம் வந்துவிட்டது, ஆனால் அப்பாவுக்கு மீண்டும் பைத்தியம் பிடிக்க ஆரம்பித்துவிட்டது என்று தன் அண்ணன் சொல்ல கேள்விப்பட்டாள், ஜனனி வீட்டிற்குச் சென்றால், மறுபடியும் திருமணம் பற்றிய பேச்சு வரலாம். அதனால் மீண்டும் பிரச்சனை வரும் என்று நினைத்தாள். இதிலிருந்து தப்பிக்க என்ன செய்வது என்று தனிமையில் பொறுமையாக யோசித்தாள்.

 

நீண்ட யோசனைக்குப் பிறகு, தன்னுடைய முடியை வெட்ட முடிவு செய்தாள். இப்போது வயதை காரணம் காட்டி திருமணத்தை  நிறுத்த முடியாது, ஆனால் முடி இல்லாத பெண்ணை ஆண்களுக்கு கண்டிப்பாக பிடிக்காது. ஆனால் ஜனனியின் யோசனையை கேட்டு, தோழிகள் அனைவரும் ஒரே நேரத்தில் அழுதனர். அப்போது ஜனனி, நான் எவனையாவது திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்புகிறீர்களா, என் வாழ்நாள் முழுவதையும் திரைச்சீலைகளால் சூழப்பட்ட ஒரு வீட்டில் கழிக்க என் வாழ்க்கையை முடித்து கொள்ள அனுமதிக்கிறீர்களா என்றாள்.

 

ஆனால் நீ முடியை வெட்டினால், உன் வீட்டில் உள்ள அனைவரும் திட்ட மாட்டார்களா? நந்தினி கேட்டாள்.

 

ஜனனி "இது தவறான முடிவு தான், ஆனால் ஏதாவது சொல்வதன் மூலம் பிரச்சனையை தள்ளி போட முடியும் என்று நம்புகிறேன். எல்லாருக்கும் என்னை ரொம்ப பிடிக்கும், ஆனால் இந்த கல்யாணம் மட்டும் இன்னும் கொஞ்ச நாளைக்கு நடக்காமல் இருந்தால் போதும்! என் மாமா சுந்தர் உன்னை திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்புகிறார் வர்ஷா, நீ அவரை திருமணம் செய்து கொள்கிறாயா? என்று ஜனனி தன் இயல்பான குரலில் கிண்டல் செய்ய,  வர்ஷா "நான் திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்புகிறேன், ஆனால் என் பெற்றோர் அதைப் பற்றி பேசுவதில்லை". என்று சொல்ல,  அவளுடைய வார்த்தைகளைக் கேட்டு அனைவரும் சிரித்தனர்.

 

இறுதியில் ஜனனியின் ஆசை நிறைவேறியது. வீட்டிற்குச் சென்றதும், அவளது மொட்டையடிக்கப்பட்ட தலையைப் பார்த்து அனைவரும் அதிர்ச்சியடைந்தனர், ஜனனியின் தாய் கிட்டத்தட்ட மயக்கமடைந்தாள். எதனால் இப்படி நடந்தது என்று எல்லோரும் தெரிந்து கொள்ள நினைத்த போது, “ஹாஸ்ட்டலின் பொது அறையில் பெண்கள் தலையில் எத்தனை பேன்கள் இருக்கும் என்று உங்களுக்குத் தெரியாது” என்று எளிமையான முகத்துடன் சொன்னாள். நான் இரவில் என் தோழிகளுடன் சேர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன், அதனால் என் தலை முழுவதும் பேன்கள், கடைசியில் என் தலைமுடியை  முழுவதுமாக மொட்டையடிக்க வேண்டியது ஆகிவிட்டது.

 

 

மற்ற இரண்டு பெண்களும் என்னை மாதிரியே மொட்டை அடிக்க  வேண்டியிருந்தது. இல்லை என்றால் நான் ஏன் அழகான முடியை ஷேவ் செய்வேன்? அவள் சொன்னதை கேட்ட வீட்டில் உள்ளவர்கள் சமாதானம் அடைந்து, திருமணத்தை நிறுத்தினர். நாட்கள் செல்லச் செல்ல, ஜனனியின் தலைமுடி அவள் கழுத்தை மறைக்கும் அளவுக்கு வளர்கிறது, ஆனால் ஜனனி தன் தலைமுடியை, ஒவ்வொரு முறையும் வீட்டிற்குச் செல்வதற்கு முன்பு சிறுவர்களைப் பாய்கட் ஹேர் ஸ்டைல் போல வெட்டிக்கொள்வாள். பாய்கட் ஹேர் ஸ்டைல் இருந்தாலும் ஜனனியின் முகத்தில் புன்னகை மறையாது, ஆனால் ஜனனியின் அத்தைக்கு அவளுடைய பாய்கட் ஹேர் ஸ்டைல் பிடிக்காததால் திருமணம் பற்றிய பேச்சு வரவில்லை.

 

இப்படியே இரண்டு வருடங்கள் கழிந்தன. ஜனனி படிப்பதற்காக தலைமுடியை மொட்டை அடித்த கதையை பலர் தங்கள் தோழிகளிடம் கேட்டிருக்கிறார்கள். அதனால்தான் எல்லோரும் அவளை தனி மரியாதையுடன் பார்க்கிறார்கள். ஜூனியர்களைப் பொறுத்தவரை, அவள் களங்கமில்லாத பெண்மையின் உருவகம்.

 

ஜனனி கல்லூரியில் ஒரு பிரபலமாக தனது நாட்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தபோது, புதிய மாணவர்களின் வருகையை முன்னிட்டு ஒரு பெரிய நிகழ்வுக்கு அவர்களது கல்லூரி தயாராகத் தொடங்கியது. இதில் அனைத்து மாணவ மாணவிகளும் கலந்து கொள்வார்கள். இது ஒரு மகிழ்ச்சியான திருவிழா போன்றது. ஒவ்வொரு மதியமும் நிகழ்ச்சிக்கு தேவையான ரிகர்சல்கள், அரட்டைகள் மற்றும் பல நடக்கும். ஒரு பேஷன் ஷோ மற்றும் ஒரு டூயட் நடனம் என்று ரிகர்சல் களை கட்டும். ஜனனியின் பார்ட்னர்  அவளுடைய ஜூனியர் ரிஷி. ரிகர்சல் முழு வீச்சில் தொடர்ந்தது.

 

ரிஷி மிகவும் அழகாக இருக்கிறான், ஜனனி அவனை இதற்கு முன்பு பலமுறை பார்த்திருக்கிறாள், ஆனால் அவனை நெருக்கமாகப் பார்ப்பது இதுவே முதல் முறை. அவன் பேசும் விதம், அழகாக இருப்பது, அவனுடைய ஆளுமை என அவனுடைய திறமைகள் ஜனனியை மிகவும் கவர்ந்தது.  ஜனனி எல்லோருடனும் மிகவும் எளிதாகப் பழகினாலும், ரிஷிக்கு ஜனனியிடம் பழக கொஞ்சம் கூச்சமாக இருந்தது. இந்த கூச்சம் ஒருபக்கம் இருந்தாலும், இருவரும் ஒத்திகையில் சிறப்பாகச் செயல்பட்டனர். அவளது குட்டையான கூந்தல் அவர்களுக்கு மிகவும் மேற்கத்தியமயமாக்கப் பட்டுள்ளது. ரிகர்சலில் அவர்களின் புரிதல் மிகவும் நன்றாக இருந்தது, மற்றவர்கள் தங்கள் வேலையை விட்டுவிட்டு அவர்களின் ரிகர்சல்களைப் பார்ப்பார்கள்.

 

இந்த ரிகர்சல் நாட்களில் மதியம் முழுவதும் ஜாலியாக இருக்கிறது. மாலை ஆனாலும் ரிகர்சலை முடிக்க பலரும் விரும்புவதில்லை. ரிஷி மீண்டும் மீண்டும் கண்ணாடியில் தன்னைப் பார்த்து புன்னகைத்துக் கொண்டான். இதற்கிடையில், ஒரு நாள் ரிஷிக்கும், அவரது நண்பர்களுக்கும் இடையே கதை பற்றிய விவாதங்கள் ஓடிக் கொண்டு இருந்தது.

 

டிபார்ட்மெண்டின் கேன்டீன் பால்கனியில் மாஸ்டர் பேட்ச் மாணவர்கள் சிலர் அமர்ந்து பேசிக் கொண்டு இருக்க, ஜனனி உள் அறையில் இருப்பதை அவர்கள் கவனிக்கவில்லை,  அவர்களில் ஒருவன் "நான் எழுதிய கதையில், நான் ரிஷியை என் கதையின் ஹீரோவாக நினைக்கிறேன். ஆனால் நான் விரும்பும் கதாநாயகியை என்னால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை." என்று சொல்ல...  இன்னொருவன்  "ஏன் ஜனனி தான் அவனுடன் ரிகர்சல் செய்கிறாளே? இருவரும் சரியான ஜோடி தானே? என்றான். முன்னவன் "இல்லை! அந்த பொண்ணுக்கு முடி இல்லை, அது என்னுடைய கதைக்கு பொருந்தாது." என்று சொல்ல,

 

இன்னொருவன் "ஆனா நம்ம ரிஷிக்கு அந்த பொண்ணு தான் ரொம்ப பொருத்தம், அவள் சீனியராக இருந்தாலும், அவள் தான் சரியான சாய்ஸ், என்ன சொல்ற ரிஷி? என்று அவனிடம் கேட்க, அப்போது ரிஷி வெட்கம் கலந்த குரலில், என்ன பேசுகிறாய்? வீண் பேச்சு பேசாதே." சொன்னான்.

 

அங்கு இருந்த எல்லோரும் அவனுடைய வெட்கத்தை பார்த்து சிரிக்க, எல்லாருடைய சிரிப்புக்கும் நடுவில் ஒரு பெண் சொன்னாள், அது அவன் பிரச்சனை, ஆனால் ரிஷியை பார்த்தால் அவன் அது பற்றி கவலைப்படுவது போல தெரியவில்லையே? ஜனனி அவனது இதயத்தை நிரப்பி விட்டாளா? என்று சொல்ல, அனைவரும் மீண்டும் சிரித்தனர்.

 

இந்த விவாதங்களைக் கேட்ட ஜனனியின் கன்னங்கள் சிவந்தன. அவர்கள் என்னைப் பற்றி பேசுகிறார்கள், என் தலைமுடியை கேலி செய்கிறார்கள்? அறைக்கு திரும்பியவள், கண்ணாடியில் தன் முகத்தை பார்த்தாள், தலைமுடியை வெட்டிய பிறகு முதல்முறையாக வருந்தினாள். இப்படி முடியை வெட்டாமல் இருந்திருந்தால், என்னை யாரும் கேலி செய்யாமல் இருந்திருப்பார்கள் என்று மீண்டும் மீண்டும் உணர்ந்தாள்.. ஒரு நாள் அவள் சிந்தனையிலேயே கழிந்தது, அவள் வகுப்புக்கோ அல்லது ரிகர்சலுக்கோ கூட செல்லவில்லை.

 

பின்னர் திடீரென்று அவள் மனதில் ஒன்று தோன்றியது. நான் நான் தான், என் தலைமுடியோ அல்லது வேறு எதுவுமோ நான் அல்ல, என் தலைமுடி என் உடலின் ஒரு பகுதி. அது தற்காலிகமாக இல்லாவிட்டாலும், நான் அவன் முன் நானாகவே இருக்கிறேன். என்னைச் சந்திக்கவும், நெருங்கிப் பழகும் வாய்ப்பும் எல்லோருக்கும் கிடைக்கிறது. ரிஷிக்கும் கிடைக்கிறது, இத்தனைக்கும் பிறகு, அவன் என்னை ஒரு பெண்ணாக விரும்புகிறான் என்றால், அவனுக்கு என் முடி போன்ற அற்பமான ஒன்றைப் பற்றி நிச்சயமாக கவலைப்பட மாட்டான். மேலும் என் தலைமுடியை, என்னை விட பெரியதாக யாராவது பார்த்தால், எனக்கு அந்த நபர் தேவையில்லை. இவ்வாறு தன் மனதிற்குள் முடிவு செய்த ஜனனி மறுநாள் முதல் மீண்டும் ரிகர்சலுக்கு போக ஆரம்பித்தாள்.

 

ரிஷியின் நண்பன் இறுதியாக நாடகத்தின் நாயகியாக ஜனனியையே முடிவு செய்கிறான், ஆனால் அவளுக்காக ஒரு விக் கொண்டு வரப்படும் என்று முடிவு செய்யப்பட்டது. அது தற்காலிகம் தானே என்று ஜனனி நினைத்தாள், ஆனால், மனித மனம்! ஏமாற்றத்தில் இருந்து வெளிவருவது அவ்வளவு சுலபமா? வேறொன்றுமில்லை, ரிஷியுடன் நெருக்கமாக இருப்பதால், அவனது வாசனை திரவியம் கலந்த அவரது ஆண்மையின் வாசனை, அவள் சொல்வதைக் கேட்பதில்லை.

 

அவள் அதை மிகவும் விரும்புகிறாள் என்பதற்காக தன்னுடைய மனதை மாற்றிக் கொள்ள முடியாது. ஒரு மாத ஒத்திகைக்குப் பிறகு,  நிகழ்ச்சி நடைபெற, ஜனனி பல பாராட்டுகளைப் பெறுகிறாள். பின்னர் நாட்கள் அதன் வேகத்தில் செல்கிறது. பரீட்சை முடிந்து எல்லோரும் மறுபடியும் சொந்த ஊருக்கு கிளம்பும் நேரம் வந்தது. மாணவர்கள் எல்லோரும் பிரியாவிடை விருந்துக்கு ஏற்பாடு செய்கிறார்கள், ஜனனிக்கு சிறப்பு அழைப்பு இருந்தபோதிலும் அவள் கலந்து கொள்ளவில்லை. ஏன் போகவில்லை என்று அவளுக்கே தெரியவில்லை. மாறாக அன்றைய தினம் பார்லருக்கு சென்று 2வது முறையாக மொட்டை அடித்துக்கொண்டு திரும்பி வந்தாள்.

 

அதிலிருந்து இன்னொரு வருடம் கடந்துவிட்டது. ஜனனிக்கு இந்த ஆண்டு இறுதி ஆண்டு. அவளது நாட்கள் பிஸியாக உள்ளன. சில நேரங்களில் அவள் ரிஷியை பற்றி தன் மனதில் நினைத்துக் கொள்கிறாள். உண்மையில் காதல் என்பது மரம் போன்றது, அதன் விதையை விதைத்த பின் பார்த்துக் கொண்டால், அது துளிர்விட்டு ஒரு நாள் பெரிய அளவில் வளரும். அந்த நாட்களில் ஜனனியின்  மனதில் காதல் விதைக்கப்பட்டது, நாற்று வளர்ந்தது, ஆனால் அவள் புத்திசாலி, அவள் அதை வளர விடவில்லை.

 

தன் வாழ்வில் அவளுக்கு கிடைக்காத ஒன்றை அவள் தேடுவதில்லை என்று முடிவு செய்தாள். எப்போதாவது மட்டும் ஜனனி திடீரென ரிஷி மீதான காதல் நாற்றை திரும்பிப் பார்க்கிறாள். இது வரை அப்படித்தான். அவளால் இந்த கணக்கைத் தீர்க்க முடியாது. நாடகம் நடக்கும் அன்று, ஜனனி சிவப்பு மற்றும் பச்சை நிற கிராமப்புற செக்கு புடவை, பட்டு வளையல் அணிந்து ரிஷியின் முன் சென்றபோது அவன் கண்களில் ஒரு வித்தியாசமான பார்வை இருந்தது.

 

தன் கனவு ஆணின் கண்களில் வசீகரத்தின் முதல் பார்வையை பார்த்த ஒரு பெண்ணுக்கு மட்டுமே அந்த தோற்றம் எப்படி இருக்கும் என்று தெரியும். ஜனனியால் சமரசம் செய்ய முடியவில்லை, அந்த பார்வைக்கு காரணம் அவளா அல்லது அவளது நீண்ட போலி முடியா என்று அவளுக்கு இன்னும் புரியவில்லை.

 

நாட்கள் செல்ல ஜனனியின் வீட்டிலிருந்து அவசரமாக வர சொல்லி அழைப்பு வர, அவள் தன் வீட்டிற்கு செல்கிறாள். அங்கே அவளுக்கு திருமண ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு இருக்க, பாய்கட் ஹேர் ஸ்டைல் வைத்தவளை எந்த பையனை விரும்பினான்? என்று அவளுக்கு புரியவில்லை. இரு தரப்பினரும் பேசிக் கொள்கின்றனர். எல்லாம் சரியாக நடந்து முடியை, ஒரு நல்ல நாளில் மோதிரம் அணிவித்து நிச்சயதார்த்தம் செய்து கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்யப்பது. இப்படி யாரோ ஒருவன் தன் கழுத்தில் மாலை போடுவான் என்று ஜனனிக்கு முன்பே தெரியும், ஆனால் இன்னும் எட்டு மாதங்கள் இருந்தால், அவள் இறுதித் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்றிருப்பாள். அவளது பாய்கட் ஹேர் ஸ்டைலைப் பார்த்து எந்தப் பையனும் அவளைத் திருமணம் செய்து கொள்ள ஒப்புக்கொண்டதாக அவள் நினைக்கவில்லை. இன்னும் ஒருமுறை மொட்டை அடித்து விடலாம் என்று அவள் நினைக்க, ஆனால் அதனால் எந்தப் பயனும் இல்லை என்பதும் அவளுக்குத் தெரியும்.

 

இவ்வளவும் நடந்த பிறகு, தன்னுடைய திருமணத்தைத் தடுக்க முடியாது என்பதை ஜனனி புரிந்துகொள்கிறாள். அவளுடைய சின்ன அண்ணனும் கூட திருமணத்திற்கு ஆதரவாக இருப்பதை அவள் புரிந்து கொண்டாள். ஜனனியின் வீட்டில் உள்ள அனைவரும் திருமணத்திற்கு ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். மாப்பிளை பையன் நன்றாக அழகாகவும் இருக்கிறான். ஜனனியின் தோற்றமும் அவனுக்கு பிடித்து இருக்கிறது என்றதும், அந்த பையன் இன்னும் கொஞ்சம் தாராளமாக இருக்க வேண்டும் என்று வேண்டிக்கொள்கிறாள். மாப்பிளை பையன் ஜனனியின் படிப்பை முடிக்க அனுமதிக்கவேண்டும் என்று அவள் நினைக்கிறாள்.

 

அடுத்த நாள், ஜனனி ஒரு பொம்மை போல நிச்சயதார்த்தத்தில் எல்லோர் முன்னும் அமர்ந்தாள். தன் தலையில் சேலையை முக்காடு போட்டுக் கொண்டு யாரும் தன்னுடைய முகத்தை பார்க்க முடியாதவாறு அமர்ந்து இருக்க,  இதற்கிடையில், மாப்பிளை பையன் அவள் கையில் ஒரு மோதிரத்தை போட்டான். நிச்சயதார்த்தம் இன்று நடந்தாலும், பெண் படித்து கொண்டு இருப்பதால் இருவரும் ஒரு வருடம் கழித்து திருமணம் செய்து கொள்வார்கள் என்று அய்யர் கூற, இதைக் கேட்டு, ஜனனிஆச்சரியப்பட்டாலும், நிம்மதியடைந்தாள்.

 

நிச்சயதார்த்தம் முடிந்து பையனும் பெண்ணும் தனியாக பேசிக் கொள்ள பெரியவர்கள் அனுமதிக்க, அருகில் இருந்த ஒரு அறைக்கு இருவரும் சென்றனர். அந்த அறையில் ஜனனி அமைதியாக அமர்ந்து இருக்க, மாப்பிளை பையன் ஜனனியின் முக்காட்டைக் கழற்றிவிட்டு, "ஏன் அன்று இரவு உணவிற்கு வரவில்லை, நான் உனக்காக காத்திருந்தேன்" என்று கேட்டான். அந்த குரலை கேட்ட ஜனனியின் மனம் அப்போது பன்முக உணர்ச்சிகளால் நிரம்பி வழிந்தது. அவள் கண்களில் இருந்து வழிந்த ஆனந்த் கண்ணீர் அவனது அழகு முகத்தை பார்க்க விடாமால் செய்தது.

 

மாப்பிளை பையன் தான் விரும்பிய, தன்னை விரும்பிய ரிஷி என்று அறிந்த ஜனனி அவனை தாவி கட்டி அனைத்துக் கொண்டாள்.

 

இன்று கல்லூரியின் கடைசி நாள். ஜனனியும் அபிதாவும், கையை பிடித்தபடி தேர்வு ஹாலில் இருந்து வெளியே வந்தனர். ஜனனியின் அடர்ந்த கூந்தல் இப்போது அவளுடைய தோள்களைத் தொட்டு முதுகில் விழுகிறது. ஜனனி, ரிஷியின் நிச்சயதார்த்தம் முடிந்து ஒரு வருடம் முடிந்து விட்டது. அடுத்த ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு திருமணம். இன்னும் ஆறுமாதத்தில் ஜனனியின் இந்த முடி இடுப்பைத் தாண்டி விடும். ஜனனியின் மனதில் இருந்த அந்த சின்னஞ்சிறு காதல் நாற்று இப்போது மிகவும் வேகமாக வளர்ந்திருக்கிறது, அது ஒரு நாள் விரிவடைந்து வானத்தையும், என்றாவது ஒரு நாள் தொடும் என்று ஜனனிக்குத் தெரியும்.

 

 

இந்த கதை நம்முடைய ஹேர் பெடிஷ் நண்பர்ளுக்கு கொஞ்சம் ஏமாற்றமாகவே இருக்கும். இருந்தாலும் ஒரு நல்ல கதையை எழுத முயற்சி செய்து இருக்கிறேன் என்பதில் எனக்கு திருப்தியே. உங்கள் கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.